बरसतेस तू प्राजक्तासम......

बरसतेस तू प्राजक्तासम,
इथे वेचता त्रेधा उडते,
गूज मनीचे ये ओठांवर,
ओठांवरुनच परत फिरते...
कुंदकळ्यांसम धवल कांती तव,
नयनामधला बाण रुपेरी,
प्रेमबनाच्या ह्या मॄगयेतील,
सावज मी अन तू शिकारी
बोलतेस तू शब्दांवाचून,
शब्दांवाचून मज कळते सारे,
श्वासातून तव फुले मोगरा,
मला सांगती खट्याळ वारे.....
गोंदून ठेवीन हॄदयावरती,
भास तुझे अन तुझेच विभ्रम,
धावत येऊन स्वीकार मला तू,
दूर कर हा माझा संभ्रम.....

-आदित्य चंद्रशेखर